Iran, Vrienden voor het leven

Nou dames en heren, daar gaat ie dan. Ons verhaal van Iran, neem een bakkie koffie, zet er wat lekkers bij en als je de foto's er meteen aan vastplakt kun je net zo goed het prakkie van gister alvast in de microgolf doen. (als je in die luxe verkeerd)

In een tekorte samenvatting:

*Iran is een land waar iedereen je graag wilt helpen en zover wil gaan met hulp, dat je er achterdochtig van wordt. Ze betalen alles voor je en overal mag je mee naar huis om te slapen. Je bent te gast in hun land

*Ze graag kebab eten en kebab en... kebab. Als vegetarier krijg je een natuurlijke afslankcursus.

* Je honden nergens tegenkomt, nee ze eten ze niet op, maar ze vinden ze vies. Raar want als je kijkt naar de doorsnee wc is een hond een stuk schoner om op te zitten.

*Je voor een broodje falafel al gauw 30000 betaalt !! Wat dan wel weer omgerekend 20 cent is. Maar toch oppassen!!

*Alcohol verboden is, maar gelukkig nog steeds door mensen zelf op allerlei manieren wordt gemaakt. Wel thuis opdrinken, op straat dit kunstje doen levert je 16 zweepslagen op. De tweede keer het dubbele en daarna drink je nooit meer want dan ga je naar Allah (executie).

*Wij niet snappen dat er geen bekende Iraanse autocoureurs zijn, ze rijden hier altijd kanonnen-hard en we hebben geen ongeluk gezien. (1 keer reden we 180 op een klein verbingingsweggetje waar we in Nederland 30 km zone zouden hebben)......en Esther is heelhuids gebleven....en er niks uitgegooid.

*We nergens teveel voor betaalt hebben, behalve uiteraard voor de taximafia die de eer hoog houdt door je altijd te proberen te naaien.

*Vrouwen in het zwart gesluierd gaan en dat in de winter heel fijn is, maar in de zomer bloedheet lang-leve-Esther-die -ook-gesluierd-rond-liep.

*Weinig mensen het nut inzien van de Islamtische republiek. Het houdt de economie tegen, vrouwen willen een eigen mening en het land vindt nergens aansluiting bij de rest van de wereld.

Je als man en vrouw nergens in je zwembroek of bikini mag zwemmen, maar wij toch voor elkaar kregen.

*Je hier splinternieuwe auto's kunt kopen, die in Europa al 10 jaar niet meer leverbaar zijn. De oude Peugout 405 kopieren ze hier perfect net als de Renault 5.

Het leven om ons heen is 1 groot raadsel. Na een lange treinzit zijn we belandt in Iran. In de trein was het 1 groot sociaal netwerk van wat enkele mannelijke backpackers en heel veel Iranezen. Hele theekannen werden uit tassen gehaald en alles over Iran werd in 40 uur tijd uitgebreidt verteld. Onze mannelijke Iraneese verhalenverteller dronk zelfs 25 kopjes thee ( chai)  inclusief 2/3 suikerklontjes erin op een dag. Dusszz naar 40 uur treinen is dat ....... (Jep hij had een trommel in zijn tas met suiker wat ik nog geen eens in 1 jaar opmaak.., lang leve de prothese :-). De controles onderweg waren streng. Ze willen absoluut hun macht laten zien. Elke cabine werd dubbel gecheckt of je moest zelfs vingerafdrukken achtergelaten. Ik voelde me echt een kleine meid ( gelukkig bedekt met mijn prachtige donker sluier).

Eenmaal aangekomen inTeheran was het 1 grote hello-goodbye show. Vriendschappen voor het leven waren onstaan:-). Omdat we zo moe waren zijn we met hulp van een Iranees en 2 andere backpackers toch maar richting een Lonley planet hotel gegaan. Hierin dit land is dat toch verstandig.., meestal wijken we uit, en raken we inderdaad de wegkwijt.  Na een goede nachtrust gingen we op pad. Gelukkig voor mij met mijn 3 mannen :-). 

Iedereen zegt Hello, where are you from? We zijn een attractie op straat. Iedereen kijkt.., wil je helpen. Ze geven telefoonnummers, bellen naar het hotel, willen met je afspreken. We worden behandeld als vips. Wij zijn te gast in Iran. Ze willen je werkelijk alles laten zien. Gaan voor de volle 100 procent als we ze om hulp vragen. Lopen desnoods helemaal met je mee tot je eindbestemming. Betalen je taxi etc. Kortom we vallen best op. Maar die vriendelijkheid.... en nieuwsgierigheid!

Voor het volgende bezoek in Iran hebben we genoeg slaapplekken. Voor velen Iranezen was het zelfs de eerste keer dat ze een toerist zagen. We staan op zoveel foto's inmiddels :-). En ook Allah wordt vaak bedankt voordat ze ons mochten ontmoetten. 

Na Teheran zijn we afgezakt naar het zuiden, richting de stad Esfahan. Naast de standaard neppe kleding en horloges vooral een stad met mooie gebouwen en veel moderne Iraniers. Zelf zo modern dat de plaatselijke politici bedacht hebben om een fietsplan op te stellen. Fietsplan? Ja inderdaad! Doormiddel van het afgeven van je identitietskaart mag je voor de rest van de dag een fiets lenen. Wij als doorgewinterde fiets fanaten willen ook wel weer is fietsen, na een paar twijfelachtige blikken van een Nederlands rijbewijs, kregen we hem toch mee, voordeel van toerist. Nou ben je als fietser in Nederland heilig verklaard, in Iran misschien ook wel, maar dat herkennen ze nog niet, wel leuk om zelf ook een keer uit te testen en aangezien de steden behoorlijk groot zijn een fijne oplossing in plaats van wandelen.

Een andere stad die we bezocht hebben is Yazd. Tenminste de bus zou ons daarheen brengen, maar die kreeg wat koelproblemen onderweg. De bekende rode lampen en meters gingen aan. Gelukkig zijn hier alle mannen ' mechanic' na een hoop hamers, sleutels en tonnen met water zou het opgelost zijn. Net zoals de volgende vier keer dat we na 10 kilometer weer stil stonden, maar blijven volhouden en proberen dat ding aan de praat te krijgen. Wij hadden onze hoop gevestigd op een andere auto, waarom niet liften? Na een kwartier gelukt en een gezellig Iraanse zakenman nam ons mee naar Yazd. Daar aangekomen nam hij ons mee naar een zeer luxe en traditioneel hotel. Echt een plaatje, prijs was ook een behoorlijke plaatje voor nodig. Gelukkig is het wat betreft net Tiurkije en zijn wij oer Hollanders allias gierig. De volgende dag hebben we Yazd doorgelopen en het is prachtig om te zien hoe creatief de mensen hier zijn in de woestijn om genoeg water te hebben en oplossingen te zoeken voor de bloedhitte in de zomer. 
De geschiedenis van Iran is een lang verhaal. Ze kunnen niet verder groeien/ ontwikkelen door alle sancties vanuit Amerika. In de praktijk hebben wij gemerkt dat ze willen en intelligent genoeg zijn om wel meer media ( buiten Iran) te zien/te krijgen. We hebben moslims ontmoet die niks anders willen dan moslim zijn , maar ook de anti moslims. Die de hoofddoek binnen niet ophebben/ zelf alcohol maken en harddrugs gebruiken. Helaas hebben ze bijna geen andere keus , tenzij je genoeg geld hebt.

Wat ook zou helpen als ze meer met de buitenwereld in aanmerking kwamen, is het eten. Als vegetarier heb je weinig keus en samen ergens 'iets' eten is een zoektocht van minstens een uur. De taalbarriere helpt ook niet en dus ga je af op een prachtige foto van de menukaart die totaal niet te vergelijken is met wat je op je bord ligt, zal ook wel aan de taalbarriere liggen. Ik heb esther nog nooit zoveel kaas en brood zien eten in anderhalve week. Kortom...het wordt tijd voor Dubai........,daar is vast alles op gebied van internationaal eten te krijgen.