eerste stuk door het Oostblok

Tien uur in een nachttrein van Utrecht naar München, zeven uur in een trein verder naar Budapest. Wat is reizen in een trein toch een ontspannende, mooi, anders, klein, soms te warme manier van reizen :-) De troost die we hadden was een sixpack bier, teveel eten en een beetje wifi. Het echte reis gevoel moet nog komen. Gelukkig zijn alle spanningen eraf, er is geen weg meer terug. We gaan 5 maanden op ontdekkingstocht door verschillende landen. Ook de eerste oh`ja zijn er al: heeft Hongarije wel de euro? Die moeten we dus een paar wisselen. Dat wordt weer lekker schools omrekenen.

In de eerste treinrit die we hadden waren we bijna verplicht om gelijk te gaan liggen. Voor velen natuurlijk geen probleem maar om 21.00 dat al te doen? Gelukkig in een tussen coupe hebben we lekker als een stelletje hippies kunnen zitten op de grond. 6 blikken bier van vrouw Asziz...., wat waren we blij. Na een aantal uren zijn we toch maar plat gaan liggen. In een smal kamertje met 6 bedden. Gelukkig met 1 andere reiziger. Na wat woelen en zweten hebben we beiden wat kleine uurtjes geslapen. 

Piepende wielen, verschillende mensen die komen en gaan, ieder met zijn eigen verhaal. 

De nacht ingaan en weer meegaan met de Duitse spits, landschappen die veranderen van laag naar bergen op de achtergrond. Van een heldere zonneschijn tot grijze dek-laag.

Mensen die hun rust zoeken of juist een warm gezelschap met een blikje bier. Reizen met de trein is een zintuiglijke ervaring apart. De geuren, de geluiden en het kijken om je heen. Het meest mooie vind ik ook dat de komende maanden alles nieuw is om je heen. Niks wordt vertrouwd...... het vertrouwde is thuis pas. Behalve dat ze ook in het buitenland vertraging kennen. De treinreis is echt geweldig, in de nacht twee keer paspoort controle, beetje zoals vroeger, en je hebt geen idee waar je bent. Allemaal schimmen in het donker van grote industriegebieden en oude huizen direct langs de spoorlijn.

De treinreis naar Roemenië was wel zeer gezellig, je moet het treffen. We hadden gezelschap van een jong stel die ook nog is ontzettend goed Engels spraken., meteen de stroopwafels en drop gevoerd en direct vrienden gemaakt. De volgende dag zouden ze ons meenemen op roadtrip door de stad Boekarest. Daarna mochten we thuis bij hun gaan eten, Roemeense stijl.  

De volgende dag stonden ze netjes op tijd klaar en hebben ze ons echt de hele dag op sleeptouw genomen door de stad. Wat op het eerste opzicht een saaie stad leek, hebben ze ons een hele mooie indruk gegeven.

Het recept van het Roemeense stel: Men neemt een ei, half gekookt, dan een dik plak soort van feta kaas ( alleen dan van een schaap) en dat mixen met polenta. De wijn die hierbij hoort is palinka, een 40% drankje gemaakt van pruimen. Gezelligheid gegarandeerd en voor mij nog een paar goede worsten gemaakt. Wat een gastvrijheid van wildvreemde mensen. 

Morgen laatste dagje van dit gekke Oostblok land met grijze gebouwen en weer een andere munteenheid, daarna gaan we verder naar Istanbul. Kijken of we een paar leuke Turken kunnen vinden die ons van alles willen laten zien. Dit moet lukken met Esther 's kennis als Lombokker.

Tot het volgende verhaal, wacht in spanning af want dat doen wij ook :)

Esziz en jeronimo

PS voor de kenners, dit is grotendeels geschreven door Jeroen, vandaar geen samenhang, zinsbouw en spelfouten, gewoon om een verkeerd beeld van Esther niet te maken.